…….जन्माएँ ‘लिभ–इन रिलेशनशिप’ को बच्चा

जब माया बस्यो, मलाई उसकाे जात, धर्म र जातले मलाइ केही फरक परेन । तर अब हाम्रो लिभ इन रिलेशनशिप टुटेको एक महिना भएको थियो, अनि म उसको बच्चाको आमा बन्नेवाली थिएँ । 

मेरा सबै साथीहरुलाई लागिरहेको थियो कि म पागल भइसकेँ किनकी, २१ वर्षकी कुमारी केटी यस्तो बच्चा गर्भमा राख्न चाहन्छे । 

मलाई पनि यस्तै लागिरहेको थियो कि म पागल बनुँ । मन यस्तो घबराइरहेको थियो कि अब नराम्रो हुनेवाला छ । तर जे नराम्रो हुनु थियो त्यो त भइसकेको थियो । 

null

म १९ वर्षकी थिएँ, जब मुस्तफा सँग भेट भयाे। उत्तर–पूर्वको आफ्नो छोटो शहलाई छोडेर मैँले देशको दोस्रो शिरमा एक ठूलो शहरमा कल सेन्टरमा काम शुरु गरेकी थिएँ । 

मुस्ताफा अफ्रिकी मुलुकको थियो । ऊ ‘अग्लो, गाढा र सुन्दर’ वाला क्याटेगोरीमा फिट थियो । मेरो जवान हृदय ऊ तिरै फैलिरहेको थियो । एक–डेढ वर्षको दोस्तीपश्चात् हामीले सँगै बस्न सुरु गर्यौँ । 

म क्रिश्चियन हुँ, ऊ मुसलमान । हामीबीच प्रेम थियो तर विवाहको बारेमा सोच्ने हिम्मत दुबैमा थिएन । 

हामी सपनाको त्यो दूनियाँमा बाँचीरहेका थियौँ, जहाँ अगाडीको जिन्दगीको बारेमा सोच्न पनि बेइमानी लाग्थ्यो । उसका कयौँ साथीहरु थिए, जो सधैँ हाम्रो घर आउने गर्थे । म पनि उनीहरुसँग खुलेर हाँस्ने बोल्ने गर्थेँ । 

थाहा छैन किन, मुस्तफाको मनमा शंकाले घेर्न लाग्यो । उसलाई लाग्थ्यो कि उसको साथीसँग मेरो अफयर चलिरहेको छ । यस कुरालाई लिएर हाम्रो झगडा हुन थाल्यो । 

विस्तारै विस्तारै यो यति कडा भयो कि हाम्रो दिनैपिच्छे झगडा हुन थाल्यो । अन्ततः हामीले ब्रेकअप गर्यौँ । 

म एकदमै दुः खी हुन लागेँ, घन्टौँ सम्म रुन्थेँ । यसको असर मेरो काममा पनि पर्न थाल्यो । मेरो जागिर पनि छुट्यो । 

मैँले निर्णय गरेँ कि घर फर्केर जान्छु । आफ्नो यो छोटो अपार्टमेन्ट र उसँग जोडिएका अनुभवसँग धेरै टाढा जान चाहन्थेँ । तर मेरो सारा योजना फेल भयो, जब त्यो महिनामा मेरो पीरियड रोकियो । 

नजिकैको एक मेडिकलबाट ‘प्रेग्नेन्सी टेस्टिङ्गग रिपाेर्ट’ लिएर आएँ तब मेरो डर सही साबित भयो । नतिजा सकारात्मक निस्कियो । 

मुस्ताफासँगको सम्बन्धपछि यो दोस्रो पटक थियो म प्रेग्नेन्ट भएको । पहिलो पटक उसैको दबावमा मैँले एबोर्सन गराएकि थिएँ । तर यो पटक…….। 

मैँले मुस्तफालाइ फोन गरेर एक क्याफेमा बोलाएँ । आमने–सामने बसेर उसलाई बच्चाकाे बारेमा भने । ऊ उल्टै मलाई झपार्न लाग्यो, कि मैँले सावधानी किन अपनाइँन । 

उसले मलाई सयौँ कारणहरु देखाएर बच्चा फाल्नका लागि मनाउने कोशिश गर्यो । यो सम्म भन्यो कि, ‘म कसरी विश्वास गरौँ कि यो मेरो बच्चा हो !’ 

जब पहिलो बच्चा फालेको थिएँ, लागेको थियो कि मैँले कसैको हत्या गरेँ । 

फेरी आफ्नै बच्चाको हत्या गर्ने हिम्मत म मा थिएन । यस्तो होइन कि मलाई कुनै डर नै लागेको छैन, मेरो त आँशु नै रोकिएको थिएन । 

म विवाहित थिइनँ, न त मसँग कुनै राम्रो जागिर नै थियो । बच्चाको बाबु त उसलाई आफ्नो मान्न पनि तयार थिएन । 

तर मलाई यस्तो पनि लागिरहेको थियो कि भगवान शायद मलाई नयाँ जिन्दगी शुरु गर्नका लागि मौका दिइरहेका छन् । 

अहिलेसम्म म लापरवाहा जीवन बिताइरहेकी थिएँ, सबैलाई शंका थियो कि म बच्चालाई पाल्न सक्दिन । 

मलाई पनि थाहा थियो, मेरो बाटो त्यति सजिलो छैन तर अब मसँग जिम्मेवार हुन एक कारण थियो । मेरो नजन्मिएको बच्चाको माया उसलाई यो दूनियाँमा ल्याउन मलाई भनिरहेको थियो । 

मैँले डराउँदै डराउँदै आफ्नो परिवारलाई यसबारेमा बताएँ । उहाँहरुलाई मुस्तफाको बारेमा पहिले नै थाहा थियो तर मेरो प्रेग्नेन्सीको कुरा सुनेपछि उहाँहरु एकदमै रिसाउनु भयो । 

उनीहरु यो कुराले रिसाएका थिएनन् कि म विवाह पहिले नै आमा बन्दै छु । उनीहरुलाई यसमा रिस उठीरहेको थियो कि, त्यो बच्चा एक कालो, विदेशी र आफ्नो जात बाहिरको थियो । 

मैँले उहाँहरुलाई भरोसा दिलाएँ कि म सबै आफैँ सम्हाल्नेछु । उहाँहरुले पनि फेरी सहयोगका लागि सोध्नुभएन । 

यस्तो मुश्किल समयमा मेरी एक साथीले सहयोग गरिन् । उसैको स्कूटी चलाएर म मेडिकल चेकअपका लागि डाक्टरकहाँ जाने गर्दथेँ । 

आफ्नो खर्च चलाउनका लागि मैँले एक पसलमा सेल्स गर्लको काम शुरु गरेँ । यसैबीच मुस्तफाले मलाई मनाउने कोशिश जारी राख्यो, तर मैँले फैसला पक्की गरेकि थिएँ । 

डेलिभरी हुने दिन मेरी साथीले मलाई स्कूटीमा बसाएर हस्पिटल पुर्याइन् । एक घण्टापछि मेरो बच्चा अप्रेशन गरेर जन्मियो । 

जब मलाई होश आयो तब बच्चा मेरी साथीको काखमा थियो र डाक्टर मेरो अगाडी उभिएर हाँसिरहेका थिए । म एकदमै खुशी थिएँ । लागेको थियो कि सबै ठिक हुनेवाला छ । 

साँझमा मुस्तफा पनि हस्पिटल आयो । उसले बच्चालाई समायो र उसको एक साथीलाई फोन गरेर भन्यो कि ऊ छोराको बाबु बन्यो । 

मुस्तफालाई यति खुशी देखेर म हैरान भइरहेको थिएँ । तर ऊ अझै पनि आफ्नो परिवारलाई यसबारेमा बताउने हिम्मत जुटाउन सकिरहेको थिएन । 

उसले फेरी नयाँ सम्बन्ध शुरु गर्ने कुरा गर्यो । ऊ बच्चाको मुस्लिम नाम दिन चाहन्थ्यो । तर मैँले इन्कार गरेँ र आफ्नो बच्चाको क्रिश्चियन नाम दिएँ । 

मैँले मुस्तफालाई भरोसा गर्न सकिरहेकी थिइनँ । केही दिनपछि मेरी आमा र आफन्त पनि मेरो नजिक आए । अब एक्ली थिइनँ म । 

अर्को वर्ष मुस्तफा भारतबाट आफ्नो देश फर्केर गयो । त्यसपछि मेरो जिन्दगीमा कहिल्यै फर्केर आएन । 

अब म २९ वर्षकी भएँ र मेरो छोरा ६ वर्षको भयो । यो समय एकदमै मुश्किल थियो तर उसलाई हुर्काउँदा हुर्काउँदै म अझै निडर हुँदै गइरहेकी थिएँ । 

म दूनियाँसँग नहिच्किचाइ बताउँछु कि मेरो विवाह भएको छैन र मेरो एउटा छोरा छ । उसलाई पनि भन्छु कि कसैले उसको बाबुको नाम सोधे भने मुस्तफा बताउनु । 

मलाई आफ्नो फैसलामा कुनै पछुतो छैन । म खुशी छु । मेरो छोरा अब मेरी आमाको घरमा बस्छ, किनकी म यहाँ आफ्नो करिअर बनाउँदै छु । 

अब पार्टी र इभेन्टमा गीत गाउँछु । पैसा जमाएर आफ्नो छोराको भविष्य सुरक्षित बनाउने कोशिस गरिरहेकी छु । ऊ एकदमै प्यारो बच्चा छ । 

मुस्तफासँग मेरो सम्बन्ध सदाका लागि सकिएतापनि यो सदा खास रहने छ । यो सम्बन्धमा मैँले जिउन सिकेकी छु । 

म सबै भुलेर अघि बढ्ने कोशिस गरिरहेकी छु । म फेरी प्रेम गर्न चाहन्छु । विवाह पनि । तर हतारमा होइन । भाग्यमा भए यो इच्छा पनि पूरा हुनेछ । 

बीबीसी हिन्दीबाट अनुवादित